Hair,
kawannya Undas tu tamasuk urang nang katuju maukur jalan. Si Iman lain lagi
nang dikatujuinya, sidin tu katuju balilihat nang bagus-bagus. Pas baisukan
Ahad, Hair nang lagi asyik maitihi urang bajual wanyi, bakakajutan maluncat ka
pinggir warung. Acil nang bajual wanyi manggalagak mananawa akan Hair.
Sakalinya nang maulah Hair sampai maluncat tu gara-gara takajut tangannya
tahahar ban sapida Iman.
“Bah …
ikam sakalinya Man leh,” jar Hair imbah tahu Iman nang manyurung sapida sampai
bannya tahayut tangannya.
“Napang
… handak maunjun kamana ikam Hair,” jar Iman sambil kakarinyum.
“Kalayan,”
sahut Hair.
“Napang
jadi ka Kalayan maunjun,” jar Iman.
“Salajur
balilihat nang bagus-bagus Man ai,” jar Hair.
“Hah …
mun kaya itu aku umpat,” jar Iman, lalu sambungnya, “tampulu di rumah kadada
nang digawi … barangai mambasuh mata.”
“Bujur
tu Man ai … tabarungan aku talu buting basangu tantaran,” jar Hair nang
kahimungan tadapat kawan nang hakun mandangani maunjun.
Hair awan Iman baparak ka warung acil nang bajual pakakas maunjun. Nilun sagulungan,
kawat papuyu dua bungkus nang balain numurnya, awan timbarat dua bungkus
dituyuknya di hadapan acil nang bajualan. Hair mangair wanyi, Iman minta
takarakan anak kararangga, lalu dikumpulakan dituyukan nilun, kawat, awan
timbarat.
“Itung cil
… barapa sabarataan tu,” jar Hair sambil manarik salipi di kantung balakang
salawarnya. Ditariknya duit limapuluh ribuan, lalu dijurungnya awan acil nang
bajualan.
“Jalan
mana kita ka Kalayan?” jar Iman batakun.
“Jalan
Pamurus ... taparak,” jar Hair.
Bagagas
tulakan basapida Hair awan Iman imbah manarima duit angsulan nang bajual
pakakas maunjun. Kada lawas imbah malalui pasar Pal 7, tadangar ada urang
kukuciak bakiyau, “Ui singgahan … singgahan … minuman dahulu.”
Iman langsung manyatup sapidanya di pinggir jalan, kaya itu jua Hair, lalu Iman
baucap, “Hair … ada binian nang manyuruh singgah.”
“Hi ih …
tu nah di warung nang di subarang jalan … lihati … inya mangawai kita,” jar Hair.
“Ooohhhh
… itu Galuh ngarannya Hair ai,” jar Iman nang pinandu awan binian di warung, “pas
banar ni … aku haus banar Hair ai,” sambung Iman.
Hair awan Iman manuntun sapida masing-masing manyubarang jalan. Imbah maandak
sapida, buhannya dudukan di bangku warung nang pina kadada urangnya.
“Buhan
pian minum apa?” jar Galuh batakun sambil cangang ka muha Iman.
“Tih dingin,”
jar Iman sambil mancangangi Hair nang unggut-unggut maakuri.
Galuh
nang bawarung imbah manyurungi banyu tih, lalu manyurung piring nang baisi
gaguduh panas sambil baucap, “kamanang maunjun.”
“Ka
Kalayan,” sahut Iman.
“Napang
nang diunjuni di Kalayan,” jar Galuh batakun pulang.
“Papuyu,”
sahut Iman pulang.
“Papuyu
nang bagincu ah,” jar Galuh batakun pulang.
“Munnya
ada ...,” sahut Iman, sambil bacacangangan awan Hair nang kukurihing, lalu ditarusakannya
pandirannya, “salajur ai Hair leh.”
Hair awan Iman tu imbah tuntung makan dua buting saurang gaguduh panas, awak sudah
sigar, lalu bajalan manuntun sapida handak tulakan ka paunjunan. Pas nang
badua tu sudah manjalanakan sapidanya, Galuh kuciak-kuciak, "Ui … ui …
duitnya … duitnya.”
“Kada
usah,” jar Hair manyahuti sambil tarus manjalanakan sapida awan Iman, “tarima
kasih haja lah … dibari makani gaguduh gin syukur.”
Tidak ada komentar:
Posting Komentar