Hari raya kedua
Undas baduaan haja awan anaknya nang masih SMA bulik ka Banjarmasin. Jam
satangah tujuh baisukan tulak mulai Kandangan, sampai di Banjarmasin pas jam
sapuluh. Istirahat satumat di rumah, kira-kira jam sabelasan tulakan awan anak
basapida mutur mandatangi rumah Bos nang lagi open house, yaaahhh … itung-itung
salajur makan siang, maklum bini masih bahari raya awan adding-adingnya di
banua.
Nang ngaran
sudah kanyang, Undas awan anaknya langsung bulikan ka rumah,kadada kapikiran
basinggah lagi. Pas di muka rumah sakit bayangkara, Undas maningau ka higa,
lalu manakuni anaknya, “Sel, tu gambar siapa.”
“Gambar nang
mana Bah?” jar anak Undas.
“Tuh,” jar
Undas sambil mamunyungakan muntungnya ka papan iklan (billboard) nang malintang
di jalan parak jalan layang.
“Artis
internasional Bah ai,” sahut anak Undas, “napa garang Bah,” sambungnya.
“Ngarannya
siapa?” jar Undas maanyaki tatakunannya.
“Kada ingat
Bah ai,” jar anak Undas.
“Kira-kira di
iklan tu nang kada nyaman dilihat apa yu,” jar Undas.
“Sapida
muturnya kah Bah,” jar anak Undas.
“Kada,” jar
Undas.
“Kata-katanya
tu kah Bah,” jar anak Undas nang pina bingung awan tatakunan abahnya.
“Kada jua,”
jar Undas.
“Nangapa nang
kada nyaman dilihat tu Bah,” jar anak Undas banyaring suara karena makin
bingung awan tatakunan abahnya.
“Gambar
urangnya tu nah,” jar Undas mulai maarahakan ka jawaban nang dikahandakinya.
“Asa kadada
nang kada nyaman di gambar urang tu Bah ai,” sahut anak Undas.
“Hahahaha
gambar tu kaya urang garing,” jar Undas.
“Hah … garing
napa Bah,” jar anak Undas pina takajut.
“Kaya urang
kana kremi,” jar Undas.
“Napa itu
kremi?” jar anak Undas batakun.
“Hahahaha …
kremi itu penyakit cacingan, cuma cacingnya halus-halus. Urang nang kana
panyakit kremi biasanya rancak manggaru burit,” jar Undas manjalasakan.
“Apa
hubungannya awan gambar iklan tadi,” jar anak Undas bahimat manakuni abahnya.
“Iklan itu
menggambarkan urang nang lagi kana kremi, sualnya tangannya sabalah kaya lagi
manggaru burit,” jar Undas manjalasakan keanehan urang nang lagi kana kremi
masih kawa bajual sapida murut.
“Pian ni Bah
lah,” jar anak Undas pina sangkal mandangar kesimpulan abahnya.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar