Baisukan itu rami bakisahan Undas awan bininya. Nang anak
mandangar kuitan pina rami bakisahan, umpat jua duduk di higa mamanya.
“Tu na Bah,” jar anak Undas sambil manunjuk wadai nang
ada di atas mija, “wadai tu sabujurnya gasan mambari i Asan,” sambung anak
Undas sambil manyambat ngaran sapupunya.
“Ada ai kalu urang bajualan di sini,” jar Undas.
“Mamanya Asan samalam handak manukarakan wadai tu di mol,
tapi panjang banar jujurutan urang nang handak manukar di situ, lalu ai kada
jadi manukar,” jar bini Undas.
“Oooh … kaya itu ah kisahnya,” jar Undas.
“Makanya am ulun ma sms pian Bah ai, sualnya imbah
mandangar kisah adingnya,” jar anak Undas sambil manunjuk mamanya, “mama
bajanji handak manukarakan Asan wadai tu,” jar anak Undas manyambung kisah
mamanya.
“Parak urang bajual wadai tu ada jua jujurutan urang nang
handak manukar wadai nang lain,” jar bini Undas bakisah.
“Oooh … itu warung wadai nang hanyar buka Ma ai,” jar
anak Undas mamadahi mamanya.
“Kaya apa rasa wadainya tu lah,” jar bini Undas sambil
mangijipi mata anaknya.
Undas sakilaran malihat bininya bakijipan mata awan
anaknya, paham ai Undas awan kahandak bininya nang sacara kada langsung
batagihan minta ditukarakan wadai hanyar. Undas jua kada kurang-kurang akal,
lalu ai dialihakannya pamandiran.
“Nang ngaran warung hanyar … kaya itu ai,” jar Undas
maalih pandir.
“Inggih Bah lih … sabubulan dua kaina sunyi ai warung
tu,” jar anak Undas langsung manyambar pandiran abahnya.
Bini Undas langsung masam muha malihat anaknya nang balum
mangarti maksud abahnya maalih pandir.
“Ya am tu Nak ai, urang Banjar tu katuju banar marasai
nang hanyar-hanyar, imbah sudah tarasai … ampih ai inya,” jar Undas mandukung
pandiran anaknya.
Anak Undas marasa pandirannya sama awan pikiran abahnya,
lalu ai baungah awan abahnya, “kita manukar wadai tu imbah kada tapi ada nang
batutukar di situ Bah lih,” sambil kilar-kilar matanya marasa kawa mamaksa
abahnya bajanji manukarakan wadai hanyar tu.
“Makanya am nak ai,” jar Undas, “sama haja tu awan bini
hanyar ….”
“Napa tadi,” jar bini Undas sing hangkuian bapandir
sambil badiri awan bakacak pinggang, Undas takajut-kajut malihat kalakuan
bininya.
“Sambat lagi pang,” jar bini Undas sambil
manciling-ciling mancangangi Undas,
Undas galagak-galagak tatawa malihat bininya nang
tapancing awan pandirannya.
“Bujur Ma ai,” jar anak Undas malawanakan umanya, lalu ai
mamamai abahnya, “dasar abah nih … katuju banar mancari hual.”
“Mamai
Ma ai abah tuh,” jar anak Undas nang saikungnya, nang asalnya kada sing
pandiran, sambil tatawa-tatawa malihat umanya tapancing pandiran abahnya nang
handak bagayaan.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar