Warga jiran
Udin nang saruan sudah bulikan, imbah tuntung acara salamatan rumah hanyarnya
Udin. Nang masih tatinggal Undas awan bininya, Uli awan bininya, Uri awan
bininya, kaya itu jua sebagian kula Udin. Buhan bini Udin, bini Undas, bini
Uri, awan bini Uli rami banar bapandiran … baganti surung kisah, kada
tahatiakan lagi buhan kula Udin nang binian takuliling manggarumbungi.
Di halaman
rumah Udin, buhan kulanya nang lakian abut basisimpun kursi. Kursi bakas
kadudukan urang nang saruan tu ditumpang-tumpang, lalu diandak ka pinggir
jalan. Udin, Undas, Uri, awan Uli badudukan di hujung jalan sambil bapandiran.
Undas papalingau malihati mudil rumah urang nang bagus-bagus. “Nyaman Din ai
bagana di sini ni,” jar Undas manyampaiakan pikirannya awan Udin.
“Makanya am
aku handak bagana di sini,” jar Udin manyahuti pandiran Undas.
“Rumah ikam
nang di pinggir jalan ganal tu pang diapai Din?” jar Uri batakun.
“Oh … nang itu
sudah lawas kusiwa akan gasan kantur parusahaan … buhan pagawainya sapalih ada
nang kos di rumahku nang ada di balakang kantur tu,” jar Udin.
“Sabalum di
sini pang ikam bagana dimana Din?” jar Uri magin sarius manakuni Udin.
“Ingar Ri ai …
rumah Udin nang di situ tu ingar banar … napang banyak kakanakan nang sakulah
bagana di situ,” jar Undas manyahuti tatakunan Uri.
“Rumah nang di
situ tu cagar ku ulah wadah kos-kosan Ri ai,” jar Udin mamadahakan nang cagar
digawinya.
Uli nang mulai
tadi kada sing bunyian jadi kapingin tahu alasan Udin nang pina bahimat handak
baulah wadah kos-kosan, “napa garang jadi ikam pina bahimat banar baulah wadah
kos-kosan Din.”
“Kaya ini nah
Li ai … nang ngaran kos-kosan itu hasilnya kita tarima tiap bulan … mun handak
manaikakan siwanya kada tapi ngalih … kada kaya nang dikontrakakan … imbah
tuntung kontrak hanyar kawa baatur haraga … mun kos-kosan … asal purun ha … dua
kali satahun kawa manaikakan haraga,” jar Udin sambil malajari kakawanannya
bausaha. Uli nang pina sarius mandangarakan papadah Udin unggut-unggut maakuri.
“Pinanya rumah
urang ni kada suah didiami Din lah,” ujar Uri maalih pandir. Uri bulang-bulik
bajalan di muka rumah nang kadada urangnya tu. Imbahanu ditiringnya kasasala
rumah urang tu awan rumah Udin lalu unggut-unggut kapalanya.
“Rumah ni Ri
ai mulai pamulaan kadada nang mandiami … kira-kira balum ada nang manukari,”
jar Udin, “mun ikam asa kapingin Ri ai … tukari, nyaman kita batataian rumah.”
“Kaaada … ah
…,” jawab Uri
“Napang Ri …,”
bakakajutan Uli batakun awan Uri, “kada baduit ah ikam Ri.”
“Kada kaya itu
pang Li ai … duit tu ada haja, cuma masih ada nang lain nang kuparluakan,” jar
Uri.
“Mun kaya itu
ikam haja nang maambilnya Ndas ai,” jar Uli manyuruh Undas.
“Kada balampu
Uli nih,” jar Undas mudil kaya urang sarik, “kada gagampangan maambil rumah ni
Li ai … nang wani maambil rumah ni paling kada harus tahan pukul Li ai.”
Uli malihat
Undas pina karas basuara jadi bingung, karna parasanya kadada tasalah bapandir
awan Undas, kanapa Undas bapandir manyanyarik. Malihat Uli pina bingung, Udin
bausaha manjalasakan awan Uli maksud pandiran Undas.
“Mun handak
baisi rumah di sini Li ai … manukar mangalaham … mun maambil rumah di sini Li
ai … paling sadikit disarikinya wakar nang manjaga kampung ni Li ai,” jar Udin
manjalasakan sampai Uli paham.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar