Minggu, 24 Agustus 2014

Disariki Wakar



Warga jiran Udin nang saruan sudah bulikan, imbah tuntung acara salamatan rumah hanyarnya Udin. Nang masih tatinggal Undas awan bininya, Uli awan bininya, Uri awan bininya, kaya itu jua sebagian kula Udin. Buhan bini Udin, bini Undas, bini Uri, awan bini Uli rami banar bapandiran … baganti surung kisah, kada tahatiakan lagi buhan kula Udin nang binian takuliling manggarumbungi.
Di halaman rumah Udin, buhan kulanya nang lakian abut basisimpun kursi. Kursi bakas kadudukan urang nang saruan tu ditumpang-tumpang, lalu diandak ka pinggir jalan. Udin, Undas, Uri, awan Uli badudukan di hujung jalan sambil bapandiran. Undas papalingau malihati mudil rumah urang nang bagus-bagus. “Nyaman Din ai bagana di sini ni,” jar Undas manyampaiakan pikirannya awan Udin.
“Makanya am aku handak bagana di sini,” jar Udin manyahuti pandiran Undas.
“Rumah ikam nang di pinggir jalan ganal tu pang diapai Din?” jar Uri batakun.
“Oh … nang itu sudah lawas kusiwa akan gasan kantur parusahaan … buhan pagawainya sapalih ada nang kos di rumahku nang ada di balakang kantur tu,” jar Udin.
“Sabalum di sini pang ikam bagana dimana Din?” jar Uri magin sarius manakuni Udin.
“Ingar Ri ai … rumah Udin nang di situ tu ingar banar … napang banyak kakanakan nang sakulah bagana di situ,” jar Undas manyahuti tatakunan Uri.
“Rumah nang di situ tu cagar ku ulah wadah kos-kosan Ri ai,” jar Udin mamadahakan nang cagar digawinya.
Uli nang mulai tadi kada sing bunyian jadi kapingin tahu alasan Udin nang pina bahimat handak baulah wadah kos-kosan, “napa garang jadi ikam pina bahimat banar baulah wadah kos-kosan Din.”
“Kaya ini nah Li ai … nang ngaran kos-kosan itu hasilnya kita tarima tiap bulan … mun handak manaikakan siwanya kada tapi ngalih … kada kaya nang dikontrakakan … imbah tuntung kontrak hanyar kawa baatur haraga … mun kos-kosan … asal purun ha … dua kali satahun kawa manaikakan haraga,” jar Udin sambil malajari kakawanannya bausaha. Uli nang pina sarius mandangarakan papadah Udin unggut-unggut maakuri.
“Pinanya rumah urang ni kada suah didiami Din lah,” ujar Uri maalih pandir. Uri bulang-bulik bajalan di muka rumah nang kadada urangnya tu. Imbahanu ditiringnya kasasala rumah urang tu awan rumah Udin lalu unggut-unggut kapalanya.
“Rumah ni Ri ai mulai pamulaan kadada nang mandiami … kira-kira balum ada nang manukari,” jar Udin, “mun ikam asa kapingin Ri ai … tukari, nyaman kita batataian rumah.”
“Kaaada … ah …,” jawab Uri
“Napang Ri …,” bakakajutan Uli batakun awan Uri, “kada baduit ah ikam Ri.”
“Kada kaya itu pang Li ai … duit tu ada haja, cuma masih ada nang lain nang kuparluakan,” jar Uri.
“Mun kaya itu ikam haja nang maambilnya Ndas ai,” jar Uli manyuruh Undas.
“Kada balampu Uli nih,” jar Undas mudil kaya urang sarik, “kada gagampangan maambil rumah ni Li ai … nang wani maambil rumah ni paling kada harus tahan pukul Li ai.”
Uli malihat Undas pina karas basuara jadi bingung, karna parasanya kadada tasalah bapandir awan Undas, kanapa Undas bapandir manyanyarik. Malihat Uli pina bingung, Udin bausaha manjalasakan awan Uli maksud pandiran Undas.
“Mun handak baisi rumah di sini Li ai … manukar mangalaham … mun maambil rumah di sini Li ai … paling sadikit disarikinya wakar nang manjaga kampung ni Li ai,” jar Udin manjalasakan sampai Uli paham.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

TAKUTAN AWAN BINIAN

Waktu ulun tugas di luar Banjarmasin sekitar empat tahun, di malam hari kawan ulun para sopir colt pal enam nang guring gratis di ruma...