Rabu, 27 Agustus 2014

Makan Sutu Kandangan



Kada kaya hari-hari biasa, tiap hari Salasa awan Jumahat pasar Kandangan rami banar. Banyak urang baastilah datang ka Kandangan wayah itu, karna kadua hari itu hari pasarnya Kandangan. Ada nang datang mulai Balimau, Kalumpang, Sirih, Asam, Simpur, Wasah, Sungai Paring, awan Hamparaya. Ada jua nang datang mulai Sarang Halang, Batang Kulur, Sungai Raya, Kapuh, Karasikan, awan Hamalau. Ada lagi nang datang mulai Padang Batung, Gunung Madang, Talaga Langsat, Bamban, awan Karang Jawa. Pukunya banyak bubuhan kampung nang lain datangan ka Kandangan bila hari pasar.
Nang rami tu buhan nang baisi rumah parak pasar, buhannya dapat usaha tambahan maulah wadah maninggal sapida. Sualnya buhan kampung nang sudah disambati itu tadi awan kampung lainnya ka pasar Kandangan basapida. Uyuh pang maninjak sapida, mulai rumah ka pasar Kandangan jauhnya malimabelas pal. Maka nang datang ka pasar tu kada lalakian haja, binian gin banyak jua.
Utuh, urang nang sakali sahapa datang ka pasar Kandangan, karna mandangar kisah kakawanannya gasan sutu kandangan nyaman banar, handak marasai makan sutu. Andakan warung nang bajual sutu nang dikisahakan kakawanannya tu, Utuh sudah tahu patanya, sualnya kakawanannya sudah manggambarakan di kartas. Jadi imbah Utuh maninggal sapida, langsung haja inya bajalan manuju warung sutu nang nyaman.
“Cil … sutu am sapiring,” jar Utuh mamasan sutu imbah sampai ka warung sambil ma alih bangku panjang gasan baduduk. Imbah baduduk, Utuh kaganangan kisah kawannya nang mamadahakan bahwa makan sutu awan garpu nyaman banar. Lalu ai Utuh bapasan pulang awan nang bajual sutu, “banyakiakan garpunya lah,” jar Utuh.
“Napang te,” jar nang bajual sutu takajut sampai tamandak mahiris luntung imbah mandangar pasanan Utuh.
“Banyakiakan garpunya,” jar Utuh magin tagas maucapakan pasanannya.
“Gasan napa garang babanyak-banyak garpu,” jar nang bajual sutu.
“Jar kawanku di banua, makan sutu awan garpu tu nyaman,” jar Utuh mamadahakan kisah kawannya.
“Bujurai, ni nah nang ngaran garpu,” jar nang bajual sutu manating garpu ampah ka Utuh, “mun makan sutu kada mamakai garpu … ngalih … bisa mangalunyur makanannya,” jar nang bajual sutu mamadahakan kagunaan garpu.
“Oh … kaya itu ah,” jar Utuh, asa supan inya awan urang nang lagi makan sutu jua di situ.
Imbah tuntung maulahakan sutu, nang bajualan manyurung sutu sapiring awan Utuh. Imbah itu sambil manarik piring nang baisi limau nipis nang sudah bahiris, nang bajual sutu manakuni Utuh, “Balimau ah.”
“Kada,” jar Utuh, “aku kada urang Balimau, aku urang Sirih,” sambung Utuh magin tagas.
“Maksud ku tu,” jar nang bajual sutu, “mun asa hambar sutunya, parahi limau, ni nah limaunya.”
Utuh langsung manungap sutunya, kada tulih kiri kanan lagi.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

TAKUTAN AWAN BINIAN

Waktu ulun tugas di luar Banjarmasin sekitar empat tahun, di malam hari kawan ulun para sopir colt pal enam nang guring gratis di ruma...