Sabtu, 23 Agustus 2014

Dijamin Masuk Surga



Nang ngaran lawas kada batamuan, jadi kada tasalah mun Undas awan kakawanannya kada maingat diri. Bagantian Undas awan kakawanannya tu mangisahakan pengalaman masing-masing. Imbahanu ada jua nang bakisah pengalaman wayah masih kakanakan di kampung. Kisah di kampung itu bila diungkai, maka kuciakan bubuhan Undas … ada nang sambil baluncat-luncat … ada jua nang sambil manunjuk kawan. Untungnya buhan tetangga Udin nang jua badudukan di halaman rumah kadada nang marasa taganggu awan kalakuan buhan Undas.
“Ikam masih ingat lah Ndas awan Imi,” jar Uli manakuni Undas. Imi tu umur tatuha tujuh tahunan pada buhan Undas, tapi kakawanan saangkatannya sudah kadadaan di kampung, jadi paksa ai Imi bakakawanan awan buhan Undas.
“Si Imi Ndas … si Imi … nang awaknya bahari bakuwang janar ….” jar Uri manyambung tatakunan Uli.
“Nang pamburisit tu Ndas,” jar Uli manguatakan penjelasan Uri.
“Tahuai aku … tahuai aku …,” sahut Undas sambil cirarat-cirarat matanya mancangangi Uli, “kasian Imi tu Li ai … sampai wayahini mamakelar haja gawiannya” jar Undas manarusakan pandirannya dengan suara minta dikasihani.
“Biar haja Ndas ai … tumat sabaharian Imi tu pangulir … umanya nang sudah tuha tu dijadiakannya babu,” jar Uli makin bahangkui suaranya. Sangkal banar Uli mangganang kalakuan Imi ka mamanya.
“Nah … napa jadi ikam bamamai di sini Li?” jar Undas batakun. Kakawanan nang mandangarakan pandiran Uli tatawaan … ada jua nang kukuciak basuara mangumpa sumangat Uli.
“Karasi Li ai … baya kaya Undas tu ha,” jar Uri makin bahimat mangumpa Uli.
“Baaahhh … Uri ni liwar lah … katuju banar maadu urang … iya kalu Ndas?,” jar Uli nang marasa tasalah pandir sambil baparak awan Undas, “kita bahari ingat kalu Ndas … mun kada baduit kita tulakan bagarubak ka Tanah Bangkang … mancari kayu bapangkih, bulikannya dijual sapanjang jalan ….”
“Hahahaha … hujungannya diulah gasan puku pamainan … iya kalu Li?” jar Uri mamagat pandiran Uli. Kakawanan nang mandangar pandaran Uri badarau tatawaan. Undas kakarinyum kaganangan kalakuannya wayah kakanakan. “Sabujurnya tapatut bajual kayu bapangkih daripada mananai tarus awan kuitan mainta duit,” jar Uri mahalusi pandir, takutan kalu pina Undas tasinggung.
“Jakanya kita ni tiap bulan bakumpulan … parasaku rami tu pang,” jar Undas maalih pandir.
“Akur,” jar Uri langsung manyahuti, “asal di rumah ikam Ndas ai.”
“Ayuha … katuju banar aku Ri ai … tapi buhan ikam harus mambawa bini awan anak … mun kawa samuaan anak dibawa,” ujar Undas maakuri sambil manabahi syarat.
“Napa jadi kaya itu Ndas?” jar Uri mahimati pandiran Undas.
“Kaya ini Ri ai … mun kita bakumpulan … anak-anak kita bakapatuhan, mun sudah kaya itu … kada bantangan bahangkup papadaan buhannya kaina … iya kalu?” jar Undas manjalasakan maksudnya mambawai bakumpulan.
“Akur … akur … dimana garang rumah ikam Ndas,” jar Uli.
“Rumah ku ah … tu nah … di kampung urang nang dijamin masuk surga,” jar Undas mamadahakan alamat rumahnya, tapi maulah Uli bingung.
Uli nang pina bingung batakun: “buhan aliran agama napa pulang kampung ikam tu Ndas?”
“Kadada aliran-aliranan Li ai … ikam batakun awan tuan guru mana haja … kamana haja … jawabannya sama … hanya urang kampung tu nang masuk surga,” basamangat banar Undas manjalasakan, sualnya pacangan kawa mampakalah Uli.
Uli nganga-nganga mandangar pandiran Undas nang pina yakin banar. Uri nang sudah paham awan pandiran Undas baucap: “hanya urang beruntung nang masuk surga Li ai.”
“Apa hubungannya awan rumah Undas,” jar Uli nang masih kada paham.
“Rumah Undas tu di Beruntung Li ai … kadada kalu tuan guru mamadahakan … hanya urang Baluti nang masuk surga?” jar Uri mamacahakan kabingungan Uli.
“Bah … iya am … diwaluhi Undas sakalinya aku ni,” jar Uli. Kakawanan nang malihat kalakuan Uli tatawaan barataan.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

TAKUTAN AWAN BINIAN

Waktu ulun tugas di luar Banjarmasin sekitar empat tahun, di malam hari kawan ulun para sopir colt pal enam nang guring gratis di ruma...