Nang ngaran
lawas kada batamuan, jadi kada tasalah mun Undas awan kakawanannya kada maingat
diri. Bagantian Undas awan kakawanannya tu mangisahakan pengalaman masing-masing.
Imbahanu ada jua nang bakisah pengalaman wayah masih kakanakan di kampung.
Kisah di kampung itu bila diungkai, maka kuciakan bubuhan Undas … ada nang
sambil baluncat-luncat … ada jua nang sambil manunjuk kawan. Untungnya buhan
tetangga Udin nang jua badudukan di halaman rumah kadada nang marasa taganggu
awan kalakuan buhan Undas.
“Ikam masih
ingat lah Ndas awan Imi,” jar Uli manakuni Undas. Imi tu umur tatuha tujuh
tahunan pada buhan Undas, tapi kakawanan saangkatannya sudah kadadaan di
kampung, jadi paksa ai Imi bakakawanan awan buhan Undas.
“Si Imi Ndas …
si Imi … nang awaknya bahari bakuwang janar ….” jar Uri manyambung tatakunan
Uli.
“Nang
pamburisit tu Ndas,” jar Uli manguatakan penjelasan Uri.
“Tahuai aku …
tahuai aku …,” sahut Undas sambil cirarat-cirarat matanya mancangangi Uli,
“kasian Imi tu Li ai … sampai wayahini mamakelar haja gawiannya” jar Undas
manarusakan pandirannya dengan suara minta dikasihani.
“Biar haja
Ndas ai … tumat sabaharian Imi tu pangulir … umanya nang sudah tuha tu dijadiakannya
babu,” jar Uli makin bahangkui suaranya. Sangkal banar Uli mangganang kalakuan
Imi ka mamanya.
“Nah … napa
jadi ikam bamamai di sini Li?” jar Undas batakun. Kakawanan nang mandangarakan
pandiran Uli tatawaan … ada jua nang kukuciak basuara mangumpa sumangat Uli.
“Karasi Li ai
… baya kaya Undas tu ha,” jar Uri makin bahimat mangumpa Uli.
“Baaahhh … Uri
ni liwar lah … katuju banar maadu urang … iya kalu Ndas?,” jar Uli nang marasa
tasalah pandir sambil baparak awan Undas, “kita bahari ingat kalu Ndas … mun
kada baduit kita tulakan bagarubak ka Tanah Bangkang … mancari kayu bapangkih,
bulikannya dijual sapanjang jalan ….”
“Hahahaha …
hujungannya diulah gasan puku pamainan … iya kalu Li?” jar Uri mamagat pandiran
Uli. Kakawanan nang mandangar pandaran Uri badarau tatawaan. Undas kakarinyum
kaganangan kalakuannya wayah kakanakan. “Sabujurnya tapatut bajual kayu
bapangkih daripada mananai tarus awan kuitan mainta duit,” jar Uri mahalusi
pandir, takutan kalu pina Undas tasinggung.
“Jakanya kita
ni tiap bulan bakumpulan … parasaku rami tu pang,” jar Undas maalih pandir.
“Akur,” jar
Uri langsung manyahuti, “asal di rumah ikam Ndas ai.”
“Ayuha …
katuju banar aku Ri ai … tapi buhan ikam harus mambawa bini awan anak … mun
kawa samuaan anak dibawa,” ujar Undas maakuri sambil manabahi syarat.
“Napa jadi
kaya itu Ndas?” jar Uri mahimati pandiran Undas.
“Kaya ini Ri
ai … mun kita bakumpulan … anak-anak kita bakapatuhan, mun sudah kaya itu …
kada bantangan bahangkup papadaan buhannya kaina … iya kalu?” jar Undas manjalasakan
maksudnya mambawai bakumpulan.
“Akur … akur …
dimana garang rumah ikam Ndas,” jar Uli.
“Rumah ku ah …
tu nah … di kampung urang nang dijamin masuk surga,” jar Undas mamadahakan
alamat rumahnya, tapi maulah Uli bingung.
Uli nang pina
bingung batakun: “buhan aliran agama napa pulang kampung ikam tu Ndas?”
“Kadada
aliran-aliranan Li ai … ikam batakun awan tuan guru mana haja … kamana haja …
jawabannya sama … hanya urang kampung tu nang masuk surga,” basamangat banar
Undas manjalasakan, sualnya pacangan kawa mampakalah Uli.
Uli
nganga-nganga mandangar pandiran Undas nang pina yakin banar. Uri nang sudah
paham awan pandiran Undas baucap: “hanya urang beruntung nang masuk surga Li
ai.”
“Apa
hubungannya awan rumah Undas,” jar Uli nang masih kada paham.
“Rumah Undas
tu di Beruntung Li ai … kadada kalu tuan guru mamadahakan … hanya urang Baluti
nang masuk surga?” jar Uri mamacahakan kabingungan Uli.
“Bah … iya am
… diwaluhi Undas sakalinya aku ni,” jar Uli. Kakawanan nang malihat kalakuan
Uli tatawaan barataan.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar