Kamis, 21 Agustus 2014

Malihat Iwak Badiri



Kisah ini wayah kami bakumpulan di SMKN 5, tabarungan duduk parak buhuhan Kapala SMA. Ulun ni asik mangisahakan pamandiran ustadz di acara TV nang dikomandani Deddy nang gundul. Jar si ustadz tu kira-kira kaya ini nah: “seseorang kada bulih kawin awan urang nang lagi kuliah, kaya itu jua urang kada bulih kawin awan urang sakantur.”
Nang ngaran kumpulan kapala sakulah (bahari urang manyambatnya kapala guru), ada haja nang harat bakisah, ada nang katuju mandangarakan, ada nang katuju tatawa, … banyakai lagi macamnya. Si Jali ini biasanya rahat digarumbungi kakawanan … napang mun tiap bakisah ada haja halabiunya, maka aur inya haja nang mangalahakan urang. Pukunya tiap ada Jali mustinya rami buhannya badarau tatawaan.
“Ndas … pian biasa lah mandangar kisah Iwak Badiri?” ujar Arif.
“Nah … kaya apa pulang kisahnya tu?” ujar Undas manyahuti.
“Nih,” ujar Arif sambil manunjuk, “di Padang Ndas ai … sidin ni tapakalah dapatnya urang nang bajualan barakat (ulih-ulih).”
Utar nang katuju mandangarakan sambil kukurihing baucap, “padahal Jali ni katuju mahalabiu, tapi dapat buhan Padang kada bakutik.”
Si Jali nang marasa digarumuti kakawanan … kakarinyum sambil manutupi muntungnya awan talapak tangan.
“Kaya apa garang kisahnya sampai urang Sumatera sana kawa mangalahakan pian,” jar Undas manakuni Jali.
Jali sambil manahani tatawa manyahut, “takuni buhannya haja Ndas ai, ulun kada kawa bakisah nah.”
“Kaya ini kisahnya Ndas ai,” ujar Arif, “kami ni patangahan bulan tadi bajalanan ka Padang di Sumatera Barat ….”
“Tahuwai aku,” jar Undas mamagat kisah.
Arif tanganga mandangar sahutan Undas, kakawanan nang malihat lucut mananawa akan.
Imbah asa lawas malihatakan buhannya badarau, laluwai Undas baucap, “ayu tarus … tarus … kaya apa tadi kisahnya.”
Hancap Arif manyambung kisah. “Pas di wadah urang bajualan barakat, rami ai kami mamilih barang gasan mambawa bulik.”
“Napa jadi sampai ada kisah iwak badiri?” jar Undas kada sabar mandangarakan kisahnya Arif.
Si Jali nang asalnya kakarinyum baubah jadi kakalikik.
“Pian tahu haja kalu awan Pa Jali ni … dimana-mana sidin ni mahalabiu tarus … tamasuk wayah mamilih cagar barakat … tukang jaga tuku gin dihuhulutnya,” jar Arif manyambung kisahnya.
“Tukang jaga tukunya langkar pang,” jar Utar umpat bapandir sambil manyirit Jali.
Kami tatawaan … si Jali magin kikil tatawanya.
“Nang jaga tuku tu manakuni Jali … Ndas ai,” jar Arif manyambung kisahnya. Tatakunannya tu kira-kira kaya ini nah, “pian biasa lah malihat iwak badiri?”
“Pa Jali ni Ndas ai bapadah kada biasa malihat iwak badiri, lalu batakun andakannya ha pulang,” jar Arif pina serius bakisah, “mandangar andakan iwak tu di balakang tuku … Pa Jali minta diatar … sakalinya tukang jaga tuku nang langkar tu mambawai ka balakang tuku … Pa Jali mangalunyur mairingi, buhan kami ni bajurutai jua mairingi di balakang Pa Jali.”
“Di balakang tuku tu dasar bujur kalihatan banyak bajijir wadah iwak nang bakaca, kami bagarumbung malihati iwak nang bakunyung dalam wadah kaca tuh,” jar Arif manyambung kisahnya.
“Mana iwak badirinya?” bakakajutan Pa Jali manakuni tukang jaga tuku, nang marasa kalawasan handak malihat iwak badiri.
“Pian malihat iwak tu badiri kalu?” sahut tukang jaga tuku, kada kalah seriusnya.
Mandangar jawaban kaya itu, kami samua an galagakan tatawaan sambil bahancap bajalan ka muka. Pa Jali palalajunya bajalan … paling muka ha pulang.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

TAKUTAN AWAN BINIAN

Waktu ulun tugas di luar Banjarmasin sekitar empat tahun, di malam hari kawan ulun para sopir colt pal enam nang guring gratis di ruma...