Jumat, 22 Agustus 2014

Bini Tuha



Wayahini banyak banar kakawanan Undas nang sudah baisi rumah mandua tiga buah. Maka rumah kawannya tu kadada nang uyuhnya, musti nang harat-harat nang andaknya di kampung urang nang sugih-sugih pulang. Bila masuk atawa kaluar kampung bubuhan nang sugih-sugih tu urang harus manampayakan muha, mun nang handak bailang tu basapida mutur maka pas di muka pos wakar hilim dipacul, mun nang handak bailang tu bamutur maka kaca jandila muturnya dibuka pas lalu di pos wakar.
Kawan Undas nang bangaran Udin tu tamasuk urang nang parazakian, awan kakawanan kada pamalar pulang. Mun ada nang mahabari gasan ada kawannya nang tasumbaya atawa kapalipitan, lakas banar Udin manulungi. Rumah Udin tu banyak, maka andakannya di kampung nang harat-harat. Sabujurnya rumahnya tu kada hagan didiami pang, tapi disiwa akan. Tiap Udin manukar rumah hanyar, inya maundangi kakawanan salajur basalamat. Kalakuan Udin tu lain banar pada kalakuan kakawanan Undas wayah kakanakan, buhannya tu manukar rumah kada hagan disiwa akan, tapi hagan simpanan.
Pas harian Udin basalamatan di rumah nang hanyar ditukarnya, kakawanan sudah takumpulan, Undas tadudi datang. Kakawanan nang lawas kada tatamu kuciakan malihat Undas bajalan baganding awan bininya. Undas tu urangnya panggaya, jadi katuju kakawanannya mahuhulut, mun Undas manyahut … tadarau tu pang kakawanannya tatawaan.
“Ai … nang mana pulang ni Ndas … samalam palihatku asa lain nangini,” jar Uli managur Undas nang makin bapisit mangganding bininya salajur baagak awan kakawanannya. Kakawanan Undas nang mandangar pamandiran Uli tadarau mananawa akan.
“Li … baapik-apik pang bapandir tuh,” jar Uncui managur Uli, “napa Ndas … Uli nih … hanyar datang sudah disalukut,” sambung Uncui.
Undas kada hiran-hiran mandangar suara kakawanannya. Muhanya marintim pina tagah, kada sing  karinyuman. Kakawanannya makin lucut mananawa akan malihat muha Undas nang kaya itu.
“Hi ih Uli nih,” jar Uri sambil mancangangi muha tagah Undas, “kada usah ikam Ndas ai mahangkup Uli tu … upahakan awan aku haja … awan pataknya nah … barapa ikam wani Ndas?” sambung Uri mamanasi Undas.
Tadiam Uli, kada wani bapandir lagi mandangar pamandiran Uri nang bahimat mamanasi Undas. Apalagi Undas awan bininya masih marintim. “Kada biasanya kalakuan Undas awan kakawanan nang kaya ini,” garunum Uri dalam hati.
Undas awan bininya sambil marintim mandatangi Udin, lalu basalaman, imbah tu sambil mangair bininya mamarakakan awan Udin, Undas baucap: “Aku minta maaf Din lah … Aku tapaksa mambawa biniku nang tuha ni haja lah.”
Cagat Udin mandangar ucapan Undas. Kada tasahuti lagi parmintaan maaf Undas. Kakawanan nang malihat kajadian itu kada nang basuaranya lagi. Buhannya takajut … kada mangira Undas wani basuara nang kaya itu di hadapan bininya.
“Inya Din ai balum baisi nang anum lagi,” jar bini Undas mambungkar rahasia.
Uli nang kada sing suaraan lagi imbah ditagur Uri, cungul pulang kabiasaan mahuhulutnya imbah mandangar suara bini Undas. “Napang … bulihah Undas manambah bini?” jar Uli manakuni bini Undas.
“Bulih,” jar bini Undas, “… tapi badudua pacang kada tarasai,” sambung bini Undas sambil tatawa.
Badarau tatawaan samuaan nang badudukan di halaman rumah Udin mandangar pamandiran bini Undas.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

TAKUTAN AWAN BINIAN

Waktu ulun tugas di luar Banjarmasin sekitar empat tahun, di malam hari kawan ulun para sopir colt pal enam nang guring gratis di ruma...