Wayahini
banyak banar kakawanan Undas nang sudah baisi rumah mandua tiga buah. Maka
rumah kawannya tu kadada nang uyuhnya, musti nang harat-harat nang andaknya di
kampung urang nang sugih-sugih pulang. Bila masuk atawa kaluar kampung bubuhan
nang sugih-sugih tu urang harus manampayakan muha, mun nang handak bailang tu
basapida mutur maka pas di muka pos wakar hilim dipacul, mun nang handak
bailang tu bamutur maka kaca jandila muturnya dibuka pas lalu di pos wakar.
Kawan Undas
nang bangaran Udin tu tamasuk urang nang parazakian, awan kakawanan kada
pamalar pulang. Mun ada nang mahabari gasan ada kawannya nang tasumbaya atawa
kapalipitan, lakas banar Udin manulungi. Rumah Udin tu banyak, maka andakannya
di kampung nang harat-harat. Sabujurnya rumahnya tu kada hagan didiami pang,
tapi disiwa akan. Tiap Udin manukar rumah hanyar, inya maundangi kakawanan
salajur basalamat. Kalakuan Udin tu lain banar pada kalakuan kakawanan Undas
wayah kakanakan, buhannya tu manukar rumah kada hagan disiwa akan, tapi hagan
simpanan.
Pas harian
Udin basalamatan di rumah nang hanyar ditukarnya, kakawanan sudah takumpulan,
Undas tadudi datang. Kakawanan nang lawas kada tatamu kuciakan malihat Undas
bajalan baganding awan bininya. Undas tu urangnya panggaya, jadi katuju kakawanannya
mahuhulut, mun Undas manyahut … tadarau tu pang kakawanannya tatawaan.
“Ai … nang
mana pulang ni Ndas … samalam palihatku asa lain nangini,” jar Uli managur
Undas nang makin bapisit mangganding bininya salajur baagak awan kakawanannya.
Kakawanan Undas nang mandangar pamandiran Uli tadarau mananawa akan.
“Li …
baapik-apik pang bapandir tuh,” jar Uncui managur Uli, “napa Ndas … Uli nih …
hanyar datang sudah disalukut,” sambung Uncui.
Undas kada
hiran-hiran mandangar suara kakawanannya. Muhanya marintim pina tagah, kada
sing karinyuman. Kakawanannya makin
lucut mananawa akan malihat muha Undas nang kaya itu.
“Hi ih Uli
nih,” jar Uri sambil mancangangi muha tagah Undas, “kada usah ikam Ndas ai
mahangkup Uli tu … upahakan awan aku haja … awan pataknya nah … barapa ikam
wani Ndas?” sambung Uri mamanasi Undas.
Tadiam Uli,
kada wani bapandir lagi mandangar pamandiran Uri nang bahimat mamanasi Undas.
Apalagi Undas awan bininya masih marintim. “Kada biasanya kalakuan Undas awan
kakawanan nang kaya ini,” garunum Uri dalam hati.
Undas awan
bininya sambil marintim mandatangi Udin, lalu basalaman, imbah tu sambil
mangair bininya mamarakakan awan Udin, Undas baucap: “Aku minta maaf Din lah …
Aku tapaksa mambawa biniku nang tuha ni haja lah.”
Cagat Udin
mandangar ucapan Undas. Kada tasahuti lagi parmintaan maaf Undas. Kakawanan
nang malihat kajadian itu kada nang basuaranya lagi. Buhannya takajut … kada
mangira Undas wani basuara nang kaya itu di hadapan bininya.
“Inya Din ai
balum baisi nang anum lagi,” jar bini Undas mambungkar rahasia.
Uli
nang kada sing suaraan lagi imbah ditagur Uri, cungul pulang kabiasaan
mahuhulutnya imbah mandangar suara bini Undas. “Napang … bulihah Undas manambah
bini?” jar Uli manakuni bini Undas.
“Bulih,”
jar bini Undas, “… tapi badudua pacang kada tarasai,” sambung bini Undas sambil
tatawa.
Badarau
tatawaan samuaan nang badudukan di halaman rumah Udin mandangar pamandiran bini
Undas.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar