Sudah tabiasa
urang Banjar tu bila hari raya imbah puasa dikakawa akan bulikan ka banua.
Rasanya nyaman banar mun bahari raya di banua saurang sambil bakumpulan awan kukulaan
nang masih hidup … batamuan pulang awan kakawanan wayah masih kakanakan bahari.
Wayah takumpulan tu rami tupang bakisahan. Nang rancak dikisahakan wayah
takumpulan awan kakawanan bahari tu biasanya kalakuan wayah kakanakan bahari.
Undas
sakaluargaan sahari sabalum hari raya bulikan jua ka Kandangan. Samalaman
guring di rumah adingnya, isuknya imbah sambahyang hari raya tulakan ka Amuntai
ka rumah ading bininya. Wayah handak tulakan ka Amuntai, pas di tangga rumah,
tadangar suara adingnya Undas.
“Kaina mun
bulik ka Banjar singgahi lah,” pasan adingnya Undas sambil bajalan turun ka
palatar rumah.
“Napang cagar
manyangui kamiyah?” jar Undas pura-pura kada paham awan kabiasaan nang adding.
“Hi ih, tu ada
baras awan pisang mahuli tu pina tuha sudah, kaina ditabangakan,” jar adingnya
Undas manyahuti.
“Ayuha, isuk
kira-kira tangahari kusinggahi,” jar Undas bajanji.
Imbah tuntung basalaman
awan samuaan kaluarga, Undas sakaluargaan tulakan, kira-kira sajam satangah
sampai di rumah adingnya Undas di Amuntai. Untungnya pas sampai di rumah
adingnya Undas, buhan kula takumpulan, jadi kada pacangan ngangal bakuliling ka
rumah-rumah kulanya bini.
Isuk harinya,
kira-kira jam sapuluhan Undas sakaluargaan tulakan mulai Amuntai manuju
Kandangan. Parak jam duabelasan sampai di rumah adingnya.
“Kita
istirahat di sini ai dulu lah, kaina jam dua liwat-liwat sadikit hanyar kita
bulikan,” jar Undas bapandir awan bininya, anak-anak Undas langsung mangalunyur
masuk ka dalam rumah acilnya.
Undas awan
bininya naikan ka rumah, tarus bajalan ka dapur. Anak Undas nang sudah
badudukan sambil manuntun tivi langsung badirian lalu mairingi ka dapur.
“Ni kawa ai
kalu mambawa,” jar adingnya Undas sambil manunjuk baras sakarung galapung, anam
sisir pisang mahuli, lamang dua bumbung, awan hintalu sapuluh bigi tapi dua
macam.
“Kawa,” jar
Undas basumangat.
“Napa jadi
kada sama hintalunya Bah?” jar anak Undas manakuni abahnya.
“Hahahaha itu
takuni mama kam haja, inya ahlinya,” jar Undas sambil kukurihing mancangangi
bininya.
“Nang ini
hintalu jaruk,” jar bini Undas sambil manunjuk hintalu nang bakuang habu, “mun
nang ini hintalu pindang,” sambil manunjuk hintalu nang kulitnya bawarna habang
tuha.
“Kaya apa
maulahnya Ma,” jar anak Undas maanyaki tatakunannya.
“Mun hintalu
jaruk cara maulahnya dipajal kahabu nang sudah diharu awan uyah, mun hintalu
pindang itu maulahnya dijarang awan banyu daun jambu bacampur uyah,” jar bini
Undas.
“Nah …
buhannya ni sakalinya kada tahu awan hintalu jaruk awan hintalu pindang lah,”
jar bini Undas mananawa akan kamanakannya.
“Kami di
Banjar tu biasanya manukar hintalu batuk haja Cil ai,” jar anak Undas.
“Ha !!!
Hintalu nang kaya apa pulang tu,” jar adingnya Undas.
Kakarinyum
anak Undas marasa manang, kawa maulah Acilnya kabingungan. “Itu nah Cil …
hintalu nang ada satimpilnya.”
“Bah … buhan
ikam ni lah ….” jar adingnya Undas sambil tatawa.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar