Jumat, 15 Agustus 2014

Ambil Hulu Parang



Undas kamarian tu asyik mangatik surat. Macam-macam surat nang dikatik gasan dibawa ka daerah tujuan “study wisata” jar urang wayahini. Tulakan bajalanan tu cagaran baisukan isuk … bakalutuk. Parjalanan bakalutuk tu kira-kira ampat jam. Undas tu bisa mangatik sablas jari, sacara kada langsung dilajari ulih saniornya nang bangaran Bana. Nang ngaran hanyar bisa mangatik, jadinya lambat tuntung.
Parahatan Undas mangatik, bakakajutan datang Amir, “Ndas … mainjam masin tik pang,” jar Amir sambil badiri di higa Undas.
“Gasan napa Mir,” jar Undas manyahut.
“Ni nah … mangatik piper … isuk harus dikumpul,” jar Amir sambil manampayakan pipernya nang masih batulis tangan.
“Kaya apa am … aku ni Mir ai lagi aur mangatiki surat hagan dibawa isuk satudi wisata,” jar Undas mamadahakan bahwa gawiannya tu panting banar.
“Jam barapa garang buhan ikam tulakan isuk tu,” jar Amir.
“Baisukan Mir ai … kami bakumpul di parak PAM nang di Sungai Bilu … bila jam 8 kadada datang ditinggalakan buhannya,” jar Undas mayakinakan Amir.
“Biarakan haja Ndas ai buhannya tu, mun suratnya kada tuntung … kada pacangan tulakan jua buhannya,” jar Amir mauyuni.
“Hah … mun kaya itu aku Mir ai nang pacangan disariki buhan Bana,” jar Undas takajut mandangar usulnya Amir.
Amir mangalunyur bajalan ka luar ruangan, lalu sambil balinjang di halaman bapandiran awan kakawanan nang ada di situ. Batatangah jam Amir mahadangi Undas nang kada sing tuntungan mangatik, muyak ai Amir, lalu ai bakuriak, “Undas bungul.”
Undas nang sambil mangatik di ruangan mandangar ai kuciakan Amir, tapi kada dihiraninya. Imbah mahadang bapupuluh manit, Amir marasa kuciakannya kada dihirani Undas, panas hati Amir, lalu ai bakuciak pulang nang kaya tadi. Undas tatap haja kada hiran-hiran, jadi magin mandarandang hati Amir kasasarikan. Sualnya di antara kakawanan ada habar bahwa Amir ni sabalum sakulah ka Banjar suah diburangsang awan banyu tilasan ulih kulawarganya. Bakuriak pulang Amir awan ucapan nang tadi.
Undas mandangar Amir sudah tiga kali manyambati inya awan bahasa nang kada baik, panas jua hatinya, “Ikam bungul jua,” jar Undas sambil badiri mancabut lading. Undas manyasah kaluar sambil mambawa lading, Amir manyasahi jua handak masuk ka ruangan, pas di muhara lawang Amir takajut malihat Undas sudah bacabut lading, lalu tagana. Undas nang sudah di muhara lawang langsung manyurung lading, Amir manangkis awan tangan kirinya. Siku kiri Amir tadarah disuduk Undas.
Kakawanan nang malihat Undas awan Amir bakalahi, abut mahalat, ada nang manangkapi Undas, ada jua nang manangkapi Amir. Lalu badudua Undas awan Amir ditarik kakawanannya supaya baundur.
Wayah ditarik baundur tu Amir maancam “awas ikam Ndas ai.”
“Ikam tu Mir ai … mun handak bakalahi … ambil hulu parang,” jar Undas sambil hingak-hingak manantang Amir.
“Hadang ikam Ndas lah,” jar Amir mangincang bulik ka rumah.
Imbah Amir kada kalihatan lagi, kakawanan mamaraki Undas, sambil tatawa Hair baucap “ikam bulik haja Ndas ai … ngalih kaina … kalu pina Amir bujuran maambil parang … basupanan Ndas ai.”
Undas nang marasa sudah manang sapatuk tatawa mandangar pandiran Hair, “bah … napa baambil parang … aku tadi manyuruh Amir maambil hulu parang kalu?” jar Undas manyahuti pandiran Hair. “Aku handak manuntungakan gawian ini dahulu, hanyar bulik,” sambung Undas.
Kakawanan galagakan mananawa akan kalakuan Undas, tapi Hair tatap haja gair mahatiakan kalu Amir bujuran maambil parang. “Sudah … ikam bulik haja Ndas ai, kami haja nang manuntungakan gawian ikam ni,” jar Hair bakaras manyuruh Undas bulik.
“Ayu ai tu … bulik ai aku,” jar Undas sambil badiri … bajalan ampah bulik sambil ditatawa akan kakawanannya.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

TAKUTAN AWAN BINIAN

Waktu ulun tugas di luar Banjarmasin sekitar empat tahun, di malam hari kawan ulun para sopir colt pal enam nang guring gratis di ruma...