Undas kamarian
tu asyik mangatik surat. Macam-macam surat nang dikatik gasan dibawa ka daerah
tujuan “study wisata” jar urang wayahini. Tulakan bajalanan tu cagaran baisukan
isuk … bakalutuk. Parjalanan bakalutuk tu kira-kira ampat jam. Undas tu bisa
mangatik sablas jari, sacara kada langsung dilajari ulih saniornya nang
bangaran Bana. Nang ngaran hanyar bisa mangatik, jadinya lambat tuntung.
Parahatan
Undas mangatik, bakakajutan datang Amir, “Ndas … mainjam masin tik pang,” jar
Amir sambil badiri di higa Undas.
“Gasan napa
Mir,” jar Undas manyahut.
“Ni nah … mangatik
piper … isuk harus dikumpul,” jar Amir sambil manampayakan pipernya nang masih
batulis tangan.
“Kaya apa am …
aku ni Mir ai lagi aur mangatiki surat hagan dibawa isuk satudi wisata,” jar
Undas mamadahakan bahwa gawiannya tu panting banar.
“Jam barapa
garang buhan ikam tulakan isuk tu,” jar Amir.
“Baisukan Mir
ai … kami bakumpul di parak PAM nang di Sungai Bilu … bila jam 8 kadada datang
ditinggalakan buhannya,” jar Undas mayakinakan Amir.
“Biarakan haja
Ndas ai buhannya tu, mun suratnya kada tuntung … kada pacangan tulakan jua
buhannya,” jar Amir mauyuni.
“Hah … mun
kaya itu aku Mir ai nang pacangan disariki buhan Bana,” jar Undas takajut
mandangar usulnya Amir.
Amir
mangalunyur bajalan ka luar ruangan, lalu sambil balinjang di halaman
bapandiran awan kakawanan nang ada di situ. Batatangah jam Amir mahadangi Undas
nang kada sing tuntungan mangatik, muyak ai Amir, lalu ai bakuriak, “Undas
bungul.”
Undas nang
sambil mangatik di ruangan mandangar ai kuciakan Amir, tapi kada dihiraninya.
Imbah mahadang bapupuluh manit, Amir marasa kuciakannya kada dihirani Undas,
panas hati Amir, lalu ai bakuciak pulang nang kaya tadi. Undas tatap haja kada
hiran-hiran, jadi magin mandarandang hati Amir kasasarikan. Sualnya di antara
kakawanan ada habar bahwa Amir ni sabalum sakulah ka Banjar suah diburangsang
awan banyu tilasan ulih kulawarganya. Bakuriak pulang Amir awan ucapan nang
tadi.
Undas
mandangar Amir sudah tiga kali manyambati inya awan bahasa nang kada baik,
panas jua hatinya, “Ikam bungul jua,” jar Undas sambil badiri mancabut lading.
Undas manyasah kaluar sambil mambawa lading, Amir manyasahi jua handak masuk ka
ruangan, pas di muhara lawang Amir takajut malihat Undas sudah bacabut lading,
lalu tagana. Undas nang sudah di muhara lawang langsung manyurung lading, Amir
manangkis awan tangan kirinya. Siku kiri Amir tadarah disuduk Undas.
Kakawanan nang
malihat Undas awan Amir bakalahi, abut mahalat, ada nang manangkapi Undas, ada
jua nang manangkapi Amir. Lalu badudua Undas awan Amir ditarik kakawanannya
supaya baundur.
Wayah ditarik
baundur tu Amir maancam “awas ikam Ndas ai.”
“Ikam tu Mir
ai … mun handak bakalahi … ambil hulu parang,” jar Undas sambil hingak-hingak
manantang Amir.
“Hadang ikam
Ndas lah,” jar Amir mangincang bulik ka rumah.
Imbah Amir
kada kalihatan lagi, kakawanan mamaraki Undas, sambil tatawa Hair baucap “ikam
bulik haja Ndas ai … ngalih kaina … kalu pina Amir bujuran maambil parang …
basupanan Ndas ai.”
Undas nang
marasa sudah manang sapatuk tatawa mandangar pandiran Hair, “bah … napa baambil
parang … aku tadi manyuruh Amir maambil hulu parang kalu?” jar Undas manyahuti
pandiran Hair. “Aku handak manuntungakan gawian ini dahulu, hanyar bulik,”
sambung Undas.
Kakawanan
galagakan mananawa akan kalakuan Undas, tapi Hair tatap haja gair mahatiakan
kalu Amir bujuran maambil parang. “Sudah … ikam bulik haja Ndas ai, kami haja
nang manuntungakan gawian ikam ni,” jar Hair bakaras manyuruh Undas bulik.
“Ayu ai tu …
bulik ai aku,” jar Undas sambil badiri … bajalan ampah bulik sambil ditatawa
akan kakawanannya.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar