Senin, 18 Agustus 2014

Ban Kimpis



Sabujurnya asa sangkal jua pang hari ini, napang mun sing lawasan mahadang apel kada dimulai jua. Biasanya apel di halaman Pemko Banjarmasin tu mulainya jam dalapan. Tapi ini … dalam rangka HUT Kemerdekaan di halaman Pemko Banjarmasin, sudah jam sambilan masih ranai-ranai haja. Padahal Undas sudah ada d halaman Pemko Banjarmasin mulai jam satangah dalapan. Untungnya banyak tatamu kakawanan nang lawas kada batamuan karena kada sa dinas.
Udin nang bagawi di dinas lain, asik badudukan awan kakawanannya di pinggir sungai sambil mahadangi acara apel. Undas malihat Udin pina rame bagaya di pinggir sungai … baparak ka wadah Udin awan kakawanannya. Nang ngaran lawas kada batamu, Udin awan Undas imbah basalaman lalu rame bakisahan sampai Udin kaya kada ingat lagi awan kakawanannya.
“Napa nih pina lambat datang,” jar Undas managur Amir nang sudah parak jam sambilan hanyar cungul.
“Hahahaha … hari ini kita apel detik-detik proklamasi kalu … biasanya parak jam sapuluh apel hanyar dimulai,” jar Amir baalasan.
“Bah … iya am … bujur ampun ikam Mir ai,” jar Udin.
“Alasan sabujurnya kada kaya itu pang Ndas ai, aku tadi kamirisan ban sapida mutur … makanya datang tadudi,” jar Amir.
“Ooohhh … kaya itukah,” jar Undas pina dingin manyahuti.
“Kimpisnya marga nangapa Mir,” jar Udin batakun.
“Ban luarnya rabit, jadi kira-kira ada kawat ban nang mancucuk ucus,” jar Amir manjalasakan.
“Ban kimpis tu ikam paksa haja dijalanakan kalu?” jar Udin.
“Kimpis sadikit haja Din ai,” jar Amir, lalu disambungnya pamandiran, “baya kimpis sadikit tu kurasa kada papa jua, sualnya ban luarnya tu hanyar haja kuganti.”
“Hanyar satahun kalu Mir lah,” jar Udin sambil takurihing.
“Kada,” jar Amir mangancang, dalam hatinya asa tasinggung jua awan pandiran Udin, “kada sampai anam bulan ban muka balakang ni kuganti, luar dalam pulang,” sambung Amir.
“Jalan nang ampah ka rumah ikam tu kada sampuraka Mir ai, jadi ban sapida mutur tu dijaga jangan sampai kimpis, kawat ban tu patah kira-kira marga tahunjal di jalan,” jar Udin.
“Kada kaya itu Din ai,” jar Undas, “parasaku ini marga salah maandak ban haja.”
“Hah …,” jar Amir, “aku mamasang ban ni di bingkil nang ada di higa tuku bajual ban, gawian sidin tu sudah sing lawasan manambal ban awan pasang-pasangnya.”
“Tukang tambal ban tu manusia kalu Mir,” jar Undas batakun.
“Nyata ai, manang ada tukang tambal ban sapida mutur nang kada manusia,” jar Amir pina bingung awan tatakunan Undas.
“Makanya am Mir ai, nang ngaran manusia itu kada nang bujur balalawasan, bisa haja tukang tambal ban tu salah maandak ban sapida mutur ikam,” jar Undas pina sarius.
“Kada bataha tasalah Ndas ai, aku mahadapi sidin mamasang ban,” pina sangkal Amir manyahuti pandiran Undas.
“Kaya ini ha Mir lah, ban ikam nang di muka tu aku jamin sakurang-kurangnya tahan lima tahun, asal ikam andak di balakang,” jar Undas mambari saran.
“Bech … bahapal ikam ni Ndas ai,” jar Amir kada parcaya, “nang manjuali ban awan nang tukang pasangnya mamadahakan nang ini ni ban muka.”
“Hahahaha … kada parcaya Amir awan saranku Din ai,” jar Undas sambil kukurihing mananawa akan Amir.
“Mun diandak di balakang … sapuluh tahun gin tahan Mir ai,” jar Udin mayakinakan Amir, “asal ….”
“Asal apa Din,” jar Amir mamagat pamandiran Udin.
“Asal nang manyahan ban itu kuat haja Mir ai,” jar Udin.
“Bah … iya am, diwaluhi buhannya aku sakalinya lah,” jar Amir imbah sadar kakawanannya bagaya an.
“Mun kakawanan diwaluhi kada pacangan manyanyarik kalu Mir lah,” jar Undas sambil galagakan tatawaan awan Udin.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

TAKUTAN AWAN BINIAN

Waktu ulun tugas di luar Banjarmasin sekitar empat tahun, di malam hari kawan ulun para sopir colt pal enam nang guring gratis di ruma...