Kamarian, wayah
nyanyamanannya guring, Undas takajut mandangar suara kakanakan baricau di
rumahnya. Imbah babangun, anaknya nang pina asik nuntun tivi ditakuninya,
“buhan siapa tuh?”
“Anak murid mama,”
jar anak Undas.
“Ooohhh …,” jar
Undas sambil barabah handak manyambung guring.
Parahatan mata
Undas pina kurup handak taguring karna kanyamanan talapak batisnya diuruti nang
anak, tadangar buhan kanakan banyanyian lagu salamat ulang tahun, bapuat pulang
Undas, lalu batakun sambil babisik awan anaknya, “siapa nang ulang tahun?”
“Ya am tu pian ni
Bah ai, hari ini bini ulang tahun, kada ingat sakalinya pian lah,” jar anak
Undas.
“Nah am … pacangan
kada dihiraninya am ….” jar Undas.
“Pian Bah ai nang
pacangan kada dihirani mama, talalu banar … ulang tahun bini haja kada ingat,”
jar anak Undas bamamai.
“Ayuja … malam ini
bawa i mama ikam makanan ka luar,” jar Undas.
“Kita makanan ka
mol lah,” jar anak Undas.
“Ih ah,” sahut
Undas
Anak Undas nang
kahimungan cagar dibawa makanan ka luar ulih kuitannya lalu ai bahabar awan
kakanya. Imbah murid mamanya bulikan, anak Undas mamadahi mamanya cagaran makan
malam di luar. Bini Undas mudil sibuk basisimpun, tapi imbah lalu di hadapan
Undas kakarinyum nang bini. Undas pura-pura asik nuntun tivi.
Imbah sudah tuntung
sambahyangan magrib, bini Undas awan dua ikung anaknya abut baaksi. Imbah sudah
siap barataan, tulakan Undas sakaluargaan. Di jalan … anak Undas nang tuha
bapadah, “Ulun ada pocer Matahari Bah ai.”
“Barapa?” jar Undas
batakun.
“Dua ratus ribu,”
jar anak Undas nang tuha.
“Dapat dimana?” jar
Undas pulang batakun.
“Samalam, pas ulang
tahun kantur, ulun dibari buhannya ampat lambar,” jar anak Undas nang tuha.
“Iyakah … imbah
makanan kita ka Matahari,” jar Undas.
“Aseeek,” jar anak
Undas taimbai badudua kahimungan.
Imbah tuntung
makanan, Undas bajalan diganding anaknya nang anum, bini Undas diganding anak
nang tuha. Naikan ka atas lalu masuk ka Matahari, buhannya manating-nating
sapatu nang banyak dijual di situ. Sakalinya sapatu nang dijual di situ kada
nang cucuknya awan kahandak buhannya.
“Kita cari ka tuku
nang di subarang tu nah,” jar Undas.
Bahancap Undas
bajalan badahulu manuju tuku sapatu, bininya awan anak-anak Undas ancap jua
bajalan mairingi di balakang. Sakalinya di tuku itu tu kadada nang cucuknya
pulang. Lalu ba alih ka tuku di subalahnya hanyar badudua anak Undas tadapat
sapatu nang cucuk awan kahandaknya.
“Ikam pang kaya
apa?” jar Undas manakuni bininya.
“Ulun kada usah
hah,” jar bini Undas.
“Ai … bujuran ni,
imbah ini kita bulikan,” jar Undas.
“Inggih … kada
papa,” jar bini Undas sambil kakarinyum.
Imbah mambayari haraga sapatu, Undas saparanakan
bulikan. Di jalan, Undas bapandir, “buhannya ni aneh … siapa nang ulang tahun …
siapa nang dapat hadiah.”
Tidak ada komentar:
Posting Komentar