Tiap baisukan awan kamarian Undas tu mun ada di rumah musti minum kupi. Maulahnya kada tapi ngalih,
sualnya kupi nang pacang diminum tu tinggal mambuka bungkusnya … dituang ka
cangkir … diisi banyu panas … diharu awan sinduk, imbah tu diminumai lagi. Mun
Undas sakaluargaan tulakan ka hulu sungai, mandatangi adingnya nang bagana di
Kandangan awan ading bininya nang bagana di Amuntai, biasanya bininya atawa
anaknya musti mambawa sarinting nang isinya sapuluh bungkus.
Kabiasaan
Undas minum kupi tu sacangkir halus haja, tapi mahabisakannya lawas banar. Itu nang
maulah bininya rancak gagarunum. Wayah maulah harus awan banyu nang hanyar
manggurak, tapi maminumnya imbah dingin awan tunggal dikitan. Jadi mun nang
bini handak babasuh piring awan cangkir, musti mahadangi Undas mahabisakan
kupinya.
“Habisakan
kupi ni nah,” jar bini Undas sambil manyimpuni piring, cangkir, awan pakakas
lainnya nang rigat imbah tuntung makanan.
“Hadang dahulu
lah,” sahut Undas nang lagi asyik manuntun tivi.
“Kaina ulun
talambat turun bagawi,” jar bini Undas manggasak lakinya.
Undas takutan
jua kalu pina bininya bamamai, maka inya badiri pada kadudukannya di muka tivi,
lalu bajalan manuju ka mija makan. Dituntumnya cangkir sambil batingadah
maminum kupi. Lawas pada biasanya Undas mahirup kupi sambil batingadah tu.
Bini Undas
nang malihat kalakuan Undas kaya itu jadi tanganga. “Mun dituturutakan hati …,”
jar bini Undas dalam hati, “kada kuulahakan kupi lagi.”
“Asa
mailap-ilap nah,” jar Undas imbah tuntung mahabisakan kupinya.
“Napa handak minta
ulahakan kupi lagiyah?” sahut bini Undas sambil marangut.
“Kada ah,” jar
Undas sambil kakarinyum mancangangi bininya.
“Napa jadi
baucap asa mailap-ilap?” jar bini Undas nang marasa bingung.
“Kupi nang
diulah tadi tu rasanya manis badudi,” jar Undas.
“Hahahaha,” kikil
tatawa bini Undas, “maaf … maaf … maaf … ulun tadi kada ingat maharu.”
“Kada papa,”
jar Undas sambil kakarinyum malihat bininya tatawa, “rasa kupi hari ini sama
awan biniku nang ada nih … manis bakatuha.”
Tidak ada komentar:
Posting Komentar