Senin, 26 Januari 2015

Minyak Banyu



Amir, urang pahuluan, tamasuk urang nang bujur harus. Apa nang dilihatnya … itu jua nang ada di kapalanya, kalu parlu nang dilihatnya tupang nang disuara akannya. Makanya am mun di banua inya rancak jadi bahan gagayaan kakawanannya. Apalagi wayahini, imbah ada habar gasan si Amir tu handak tulak ka Banjar manarusakan sakulah. Kakawanannya itu ada nang manakutani, ada jua nang mahimungi. Untungnya Amir tu tamasuk urang nang kada panyarikan. “Biar haja kakawanan mahuhulut,” jar Amir dalam hatinya, “sualnya mun aku sudah ka Banjarmasin … pacangan lawas kada bagayaan.”
Labih sajam Amir baduduk awan kakawanannya di simpang ampat Kandangan mahadangi mutur taksi nang handak diumpatinya ka Banjarmasin, kadada sabuah-buah nang hakun manyinggahi, padahal kakawanannya umpat mangawai supaya taksi hakun singgah. “Ikam ni Mir balum mandiah,” jar Adul.
“Hah …,” jar Amir, “Aku ni Dul ai sabalum sambahyang subuh sudah mandi.”
“Napa jadi taksi kadada nang hakunnya mambawa ikam Mir,” sahut Adul.
“Ha ha ha ha,” badarau kakawanan Amir tatawaan mandangar pandiran Adul.
“Ni nah … ni nah … ada taksi nah … mudahan hakun singgah,” jar Sani sambil bakuciak sambil tangannya kancawai-kancawai ka tangah kartak.
Adul imbah malihat mutur taksi nang handak singgah, langsung mamaraki Amir, lalu Adul mambisiki Amir, “Buruk muturnya Mir ai.”
“Kada papa,” jar Amir, “nang panting sampai ka Banjarmasin.” Lalu Amir basalaman awan kakawanannya, tarus masuk ka mutur taksi.
Mutur nang ditumpangi Amir bajalan kurang labih sajam sampai di Pulau Pinang, singgah di warung nang ada di pinggir jalan. Buhan panumpang turunan pada taksi, tarus masukan ka warung. Amir nang kada banyak basangu duit kada wani masuk warung, lalu duduk di bangku nang ada parak mutur taksi nang ditumpanginya.
Parahatan Amir ungut-ungut duduk di bangku, dilihatnya supir datang sambil mambawa banyu saember, lalu banyu itu dituang supir ka masin nang ada di bawah kadudukan panumpang nang di muka. Imbah tuntung manuang banyu ka masin, supir bajalan ka arah sumur mambulikakan ember, lalu mandatangi buhan panumpang sudah bakumpulan di muka warung imbah tuntung minuman.
“Ayo kita tulakan,” jar supir mambawai buhan panumpang mutur taksinya.
Supir manjalanakan muturnya manuju ka Banjarmasin, tapi sampai diparak jambatan Martapura, mutur taksi bamandak pulang di muka tuku urang bajual wadai bulu. Buhan panumpang nang kada batukar wadai, badudukan di warung nang ada di higa tuku. Buhan nang badudukan di warung pina rami minum kupi nang rasanya kaya minuman urang babuka puasa di Makkah.
Kurang labih satangah jam bagana di Martapura, supir manyuruh panumpangnya masukan kamutur, lalu dijalanakannya mutur arah ka Banjarmasin. Imbah sampai di Banjarmasin, buhan panumpang turunan, lalu mambayar ungkus taksi awan supir.
“Kurang ungkusnya ni,” jar supir sambil maangkat duit bayaran Amir.
“Biasanya saitu kalu ungkusnya,” jar Amir manyahuti pandiran supir.
“Samingguan ni sudah ungkus taksi naik,” jar supir manjalasakan.
“Kanapa bisa naik?” jar Amir pina bingung.
“Mulai minggu samalam haraga binsin naik, jadi tapaksa ungkus taksi kami naikakan,” jar supir nang masih sabar manjalasakan.
“Apa hubungannya haraga binsin naik awan ungkus taksi naik,” jar Amir makin bingung.
“Mutur ni kada kawa bajalan mun kada diisi awan binsin,” jar supir nang mulai sangkal malihat kalakuan Amir.
“Pangaramput supir nih, aku lihat mutur ni kadada diisi binsin,” jar Amir mangancang, “aku lihat di Pulau Pinang awan di Martapura tadi mutur ni diisi awan banyu haja, kadada diisi awan binsin,” jar Amir bamamai.
Sindam supir mandangar mamaian Amir.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

TAKUTAN AWAN BINIAN

Waktu ulun tugas di luar Banjarmasin sekitar empat tahun, di malam hari kawan ulun para sopir colt pal enam nang guring gratis di ruma...