Senin, 08 September 2014

Takulibi



Nang ngaran hanyar dapat cucu, nining kada tapi kawa lapas mata malihati cucu … ada haja alasan si nining … gair kalu diigut nyamuk lah si cucu atawa kalu pina dihurung samut lah. Kai malihat si nining pina kada mangaruan manyanga iwak … napang mun haur bulang bulik antara mambalik iwak nang disanga awan cucu nang lagi barabah dalam kalambunya … laluai kai baparak awan nining nang lagi bajungkuk maitihi pacucuan.
“U ning,” ujar kai sambil manangkap tangan nining nang parahatan handak badiri.
“Napang,” jar nining manyahut.
“Kira-kira mun sudah baumur satahun … cucu kita ni bisa lah bamainan,” jar kai batakun awan nining.
“Bisa,” jar nining pina tagas, “biasanya mun sudah baumur satahun … bayi tu sudah mulai balajar bajalan,” jar nini manguatakan pandapatnya.
“Awan siapa kira-kira cucu kita ni bamainan,” jar kai batakun pulang.
“Awan kita ni pang,” jar nini.
“Pacangan manuha pikiran cucu kita ni ning lah,” jar kai.
“Kaya apa pang mun dijiran kita ni kadada urang nang sapantaran cucu kita,” jar nini pina bingung mamikirakan cagaran kawan cucu bamainan.
“Handak lah cucu kita ni baisian kawan sapantaran inya,” jar kai.
“Handak … kaya apa caranya?” jar nining batakun.
“Mun kita ulahakan pang gasan kawan cucu kita bamainan … kaya apa?” jar kai sambil kakarinyum.
“Hah …,” jar nining takajut sambil manciling, lalu bapaling malihati sangaan iwak sambil bakulibi

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

TAKUTAN AWAN BINIAN

Waktu ulun tugas di luar Banjarmasin sekitar empat tahun, di malam hari kawan ulun para sopir colt pal enam nang guring gratis di ruma...