Rabu, 29 Juli 2015

ASA SUGIH


Bulan puasa tamasuk banyak pang parainya urang di sakulahan, itu ujar urang nang kada tapi tahu gawian guru. Dikira urang, guru itu gawiannya hanya mahadapi murid haja. Nang kaya bulan puasa nih, bubuhan murid tu tiga hari haja turun ka sakulahan, tapi buhan guru … batatangah bulan … bahanu labihnya ha … nang digawi urusan sakulahan. Manyusun jadwal pelajaran lah, manyiapakan administrasi pelajaran lah, batarimaan murid baru lah, macam-macam tu pang gawian. Jadi nang ngaran bulan puasa tu palingan tiga hari pamulaan awan paampihan awan hari parai nang kadada gurunya di sakulahan.
Amir tamasuk guru nang rajin turun ka sakulahan, tamasuk bulan puasa, maka tamasuk nang panyungsungnya ha turun ka sakaluhan. Bagawinya rajin, manulungi kawan katuju, katuju bagaya awan pintar-pintarnya ha pulang. Tabarungan pas Undas bajalanan ka sakulahan Amir, Amirnya balum datang. Lalu ia Undas batatakunan awan kakawanan nang sudah takumpulan di sakulahan.
“Amir mana nih?” jar Undas batakun awan bubuhan guru nang lagi badudukan di ruang tamu sakulahan.
“Balum datang pa ai,” jar Udin manyahut sambil mayurung tangan arah ka tangan Undas mambawai basalaman. Undas imbah basalaman awan Udin tarus basalaman awan kakawanan nang takumpulan di ruang tamu.
“Kakawanan nang lainnya dimanaan nih?” jar Undas batakun pulang imbah tuntung basalaman.
“Takumpulan di ruang tata usaha Pa ia … buhannya lagi manyusun formulir nang hagan dipakai batarimaan murid isuk,” sahut Udin.
“Nah … kaya apa kisahnya nih … kada kaya biasanya mun di sakulahan banyak gawian … Amir kada turun,” jar Undas, lalu sambungnya, “kada dibawa jadi panitia kalu nih, jadi inya balalakun turun ka sakulahan.”
“Kada bataha kaya itu Pa ia nang ngaran Amir tu, cuba kaina ulun takunakan awan buhannya, kalu ai inya ada bahabar pakara talambat turun ni,” jar Udin malawanakan Amir, “napang … pian ada nang handak dipandirakan awan Amir ah Pa, amun pian handak bajalan ka sakulahan lain pulang, kaina kami sapayakan pasan pian.”
“Kada ah, aku hari ini khusus ka sini, asa lawas kada batamuan dah,” jar Undas.
Wayah Undas awan Udin pina sarius mamandir Amir di muka ruang tata usaha, mangalunyur kaluar Idar pada ruang tata usaha, lalu baucap, “hari ini Amir kada kawa ka sakulahan.”
“Hah … napa jadi kaya itu,” jar Udin, lalu sambungnya, “manyiapakan panarimaan murid kaina kaya apa?”
“Kada papa, kita sudah siap samunyaan, nang maulah mauk tu kaina kalu lampu pajah narai,” jar Idar.
“Kaya itu pang nang ngaran Amir tu Pa Undas ai, inya kada tapi mangalihi urang, gawian nang kawa inya gawi tapi kada kawa digawi kawanan musti sudah dituntungakannya,” jar Udin mangisahakan kabaikan Amir.
“Kada usah dipandir kalakuan Amir nang kaya itu tu Din ai,” jar Undas, lalu sambungnya, “tatahu aku kalu pada situ mun urusan Amir.” Kada sing bunyian lagi Udin mandangar suara Undas nang kaya itu.
“Handak kamana Dar jadi Amir hari ini kada kawa turun ka sakulahan,” jar Undas manakuni Idar.
“Jarnya malam tadi tu … aku asa sugih … jadi tulakan diatar anak ka rumah sakit,” jar Idar bakisah. Hanyar baisukan ni haja ulun paham maksud asa sugih Amir tu. “Malam tadi imbah buka puasa hartanya asa babanyak.”
Udin nang mulai tadi badiam imbah marasa ditagur Undas, kada paham mandangar kisah Idar, laluai batakun, “apa hubungannya asa sugih awan rumah sakit?”
“Garing ngarannya Din ai, maka ikam tahu gasan Amir tu kada katuju mangalihi kawan,” jar Undas manjalasakan awan Udin.
Udin makin mangarinyit dahi mandangar panjalasan Undas.
“Kaya ini nah Din kisahnya … tivi nang dihadapan sabuah haja palihatnya dua, bini palihatnya dua, sarabanya palihat asa dua, kira-kira nang kaya itu sugihlah,” jar Idar manjalasakan awan Udin.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

TAKUTAN AWAN BINIAN

Waktu ulun tugas di luar Banjarmasin sekitar empat tahun, di malam hari kawan ulun para sopir colt pal enam nang guring gratis di ruma...