Amun
sudah urusan batu, pinanya urang Banjar tu wayahini kada ingat lagi awan batu
bara. Amun sudah takumpul, bila bapandir, buhannya tu kaya kada puas mun kada
manyinggung batu akik … eh salah … red borneo. Sualnya nang ngaran red
borneo itu tarkanal banar, sampai sampai ada bupati awan walikota nang
maulah edaran baharap supaya samua an pagawai mamakai utas bamata red borneo.
Malam
itu Undas taumpat bakumpulan di hutil awan kakawanannya nang jadi utusan
kabupaten/kota se-Kalimantan Selatan. Kakawanan Undas nang bakumpulan tu ada
nang jadi guru, ada nang jadi kapala sakulah, ada nang jadi pangawas sakulah. Ada
jua bubuhan widya iswara nang bagawi di LPMP Banjarbaru. Undas nang lagi di
ruang makan M1 dapat habar bahwa dangsanak
angkatnya ada di hutil nang sama. Langsung Undas manilpun dangsanak angkatnya
tu.
Kada
lawas imbah Undas tuntung makan awan kakawanannya, Yusni datang, lalu baduduk
di higa Undas.
“Sadangi,”
jar Yusni sambil manyurung utas ka hadapan Undas.
Undas
mamacul utas nang ada di jari tangannya, lalu manyantak utas nang dijurungi
Yusni. “Bah … pas banar ni, kada sasak lagi,“ jar Undas bakumantar.
Yusni
takurihing mandangar ucapan Undas. Utas nang lawas, nang sudah dipacul Undas
langsung dimasukakan Yusni ka kutak utas, tarus dibuatnya ka dalam tasnya.
“Ai
… bahurupan utas ah,” jar Aris, guru di Banjarbaru, nang malihat kalakuan Undas
awan Yusni.
“Hehehehe
… ini dangsanak ulun Pa Aris ai, utas nang tadi tu … inya jua nang manjurungi,”
jar Undas manjalasakan awan Aris. “Kaina … dudua minggu atawa sabubulan … dihurupinya
pulang utas ulun ni awan nang hanyar,” sambung Undas.
“Hah
… nangapa jadi kaya itu?” Aris batakun pina kada paham.
“Ulun
ni Pa Aris ai dikira urang … sugih banar, napang mun rancak baganti utas,” jar
Undas.
“Padahal
injaman leh,” jar Udin, nang jadi pangawas sakulah di Barabai, umpat bapandir.
Tadarau
buhan kakawanan Undas tatawaan mandangar pandiran Udin.
“Banyakah
baisi utas,” jar Udin manakuni Yusni.
“Kada
ah,” sahut Yusni, “Cuma mun nang baik ... ada, nang kaya ini nah,” sambungnya
sambil manatingakan utas dijarinya nang matanya ganal.
“Dimanang
baiknya utas nang kaya itu tu,” jar Udin pina mahapak.
“Ni
nah,” jar Yusni pina sarius sambil manunjuk mata utasnya, “ada kalu warna
hirang nang dipinggir tu,” sambung Yusni.
“Hi
ih … bujur, ada ai warna hirangnya,” jar Udin sambil unggut-unggut.
Undas
kakarinyum malihat kalakuan Yusni, Aris malikit rukunya.
“Di
nang warna hirang tu,” jar Yusni, “bila pian bujur-bujur malihati, ada gambar
urang lagi sambahyang.”
“Mbah
… malihat pang,” jar Udin asa kada parcaya.
Yusni
mamacul utasnya, lalu manjurung awan Udin. Udin langsung maniring ka mata utas
Yusni nang warnanya hirang. Udin maniring mata utas tu awan sabalah mata, mata
nang subalahnya dipijimakan. Bagantian mata utas tu ditiring ulih mata subalah
kanan atawa subalah kiri.
“Basintar
mangalaham mun malihati mata utas ni,” jar Udin sambil gagarunum sambil maambil
hapinya nang di kantung. Lalu disintarinya mulai balakang mata utas, Udin
maniring mata utas mulai bagian mukanya. “Batrai hapiku ni suwak kira-kira, napang
masih kada kalihatan gambarnya,” jar Udin gagarunum pulang.
“Pakai
nang ini nah,” jar Yusni sambil manyurung sintar nang biasa dipakainya
manyintari utas.
Udin
manyimpani hapinya, lalu mangair sintar halus nang diandak Yusni di atas mija.
Ditiringnya pulang mata utas tu sambil disintari. Tuhuk Udin maniring mata
utas, tatapai kada kalihatan gambar urang lagi sambahyang.
“Kadada
talihat gambarnya,” jar Udin sambil maandak utas awan sintar ka mija di hadapan
Yusni.
“Handak
lah pian tahu kanapa gambarnya kada kalihatan?” jar Yusni manakuni Udin.
“Dasar
kadada kalu,” jar Udin.
“Inya
sudah tuntung sambahyang, makanya kada kalihatan lagi,” jar Yusni sambil
tatawa.
Undas,
Aris, awan kakawanan nang sudah bagarumbung malihat kalakuan Udin, galagakan
mananawa akan. Udin manahan supan gagarunum, “tapakalah aku hari ini nah.”
Tidak ada komentar:
Posting Komentar